ღვინო ჩვენი არსობისა

ადამიანი უძველესი დროიდან დაუმეგობრდა Vitis vinifera -ს და შეიყვარა მისი ნაყოფი და ნაჟური საკუთარი თავივით.ყველაზე ძველი ვაზის წიპწები კავკასიაშია ნაპოვნი რომელთა ასაკი 7000 წელს მოიცავს. დღეს თამამად შეგვიძლია ვთქვათ რომ ვაზის და ღვინის სამშობლო საქართველოა.

ღვინოს მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა ძველი ბერძნებისა და რომაელების ყოველდღურობაში. მასთან პირდაპირ კავშირშია ღვინის ბერძნული ღმერთი დიონისე, რომელსაც რომაულ მითოლოგიაში ბახუსი ეწოდება. ძველი ბერძნები ღვინოს გაზავებული სახით სვამდნენ ხოლო ადამიანებს რომლებიც მას გაუზავებლად მიირთმევდნენ ბარბაროსებს ეძახდნენ, შეიძლება ითქვას რომ გაუზავებელი ღვინის დალევა არამოდური საქციელი იყო :)

როგორც ვიცით ქრისტიანობაში ღვინოს უმნიშვნელოვანესი ადგილი უკავია, შესაბამისად შუა საუკუნეებში ბერები ვაზის მოვლის და ღვინის დაყენების საკითხში ყველაზე დიდ ცოდნას და გამოცდილებას ფლობდნენ , სამონასტრო კომპლექსებში მიმდინარეობდა ვაზის გაშენება და ღვინის დაყენების ტექნიკის გაუმჯობესება მათ შორის საქართველოშიც, რაც არა ერთ სამონასტრო კომპლექსში თუ მიმდებარე ტერიტორიებზე ნაპოვნი არტე ფაქტებით დასტურდება კიდეც.

XVIII საუკუნის 20 - იანი წლებიდან ევროპაში ხარისხიან ღვინოზე მოთხოვნა იზრდება. თუ მანამდე ახალი ღვინის დაყენების შემდეგ ძველს ფასი ეკარგებოდა უკვე''კარგ, უმაღლესი ხარისხის, ძველ, შავ, ხავერდოვან ღვინო'' -ს ედება ფასი. ვენახების გაშენება დაიწყეს როგორც ჩრდილოეთ ისე სამხრეთ ამერიკაში, სამხრეთ აფრიკასა და ავსტრალიაში.

1863 წელს საფრანგეთის სამხრეთში ვაზს ფილოქსერა, ქინძისთავისხელა ტილი გაუჩნდა რომელიც ამერიკიდან შემოტანილ მცენარეებს შემოყვა და 40 წლის მანძილზე არც ერთი ვაზი არ გადაურჩა განადგურებას, გამოსავალი კიიმაში იპოვეს რომ ადგილობრივი ვაზის ჯიშები ამერიკულზე დაამყნეს რომელსაც ფილოქსერა ვერაფერს აკლებდა.

დღესდღეობით მევენახეობა და მეღვინეობა მომგებიანი და გავრცელებული ბიზნესია,იმიტომ რომ თანამედროვე ადამიანი ახლაც სიამოვნებით სვამს წითელ, თეთრ, ცქრიალა ღვინოსა თუ პორტვეინს ან ვერმუტს, შესაბამისად ტექნოლოგიური განვითარების პირობებშიღვინის დაყენების პროცესი ექსპერიმენტების საშუალებასაც იძლევა თუმცა ამავდროულად ტრადიციების დაფასებაც დავიწყეთ, მაგალითად ქვევრში ღვინის დაყენების ტექნიკას 2013 წელს UNESCO-მ არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი მიანიჭა რომლითაც თამამად შეგვიძლია ვიამაყოთ ქართველებმა.

ამგვარად ღვინოს ადამიანი უძველესი დროიდან სვამს და სანამ homo sapiens იარსებებს ეჭვი მაქვს სხვაგვარად ვერც იქნება.